Limon Hane

Aylardan Temmuz, İzmir de güneşin kavurduğu bir öğle vakti, yukarıdan bir ses aşağıdakilere sesleniyor Limon teyze her zamanki gibi o soğuk nefis limonatasını hazırlamış tüm mahalleye bağırıyor, sanki o an hayat duruyor, Koşuşturan çocuklar duraksıyor, kuşların o güzel cıvıltıları susuyor, dedikoducu teyzelerin sesi kesiliyor güneş bulutların arasına giriyor...

Herkes tek bir yöne mahallenin hemen ortasında bulunan, o güzel kokusunu etrafa saçan limon ağacının olduğu sarı eve odaklandı... Evvet bu ses limon teyzenin ta kendisinin sesiydi "Haydi herkes evin önüne" hayat tekrar eski haline fazlasıyla dönmüştü bile bir anda çocuklar birbirleriyle şakalaşarak evin önüne koşmaya, kuşlar o ahenkli şarkılarını söylemeye başlıyordu. Bir dakika dedikoducu teyzelere de ne oldu.. Ha evet onlarda dedikodularına devam ederek eve doğru yürüyorlardı...Limon teyze kapının önüne çoktan çıkmıştı bile güzel limonatasını etrafa dağıtmaya, dedikoducu teyzelerle hasbıhale başlamıştı.. Limon teyze tonton yüzlü bir o kadar da tatlı, yumuşak dilli, muhafazakâr, sakin, bilgili ve çokta da bakımlı bir kadındı. Limon teyzenin asıl adı Suna imiş bunu mahalledeki çocuklarla sonradan öğrendik, kendisi birçok kez yurt dışına çıkar, fuarlara ve sergilere katılır bu tür şeylere öncülük ederdi. Mahallede ki kızlar ona hayranlıklarını saklayamaz hep bir ağızdan kıskanılacak bu bilginin birikimin nasıl oluştuğunu sorarlardı.. Limon teyzede onlara da yaşadıklarıyla beraber o birbirinden nadide hikâyelerini anlatır onlara her konuda bilgi verirdi. Eşini yıllar önce geçirmiş olduğu iş kazası ile kaybetmişti. Bir kızı ve kendisi kalmıştı hayatın avucunda.. Limonu nedense çok severdi limon ağacını, kokusunu rengini hayatta herkesin ilgisini çeken bir nesne meyve bir öküz olduğunu bizler çok iyi biliyoruz Suna teyzeninki de limondu sanırım ki yıllar geçtikçe adı Limon Teyze olmuş.. Kızı demiştik ismi Esma annesinden alta kalır yanı yok, çok nazik bir o kadar da güzel hanım efendicik bir kız... Mahallede yaklaşık 15 kişilik bir arkadaş grubumuz var bizde kararlar o şirin mahallede Esma ve benim öncülüğünde alınırdı. Üniversiteler, girilecek işler, yapılacaklar hepsini bir arada konuşur sonuca bağlardık.. Lise bitmişti artık hepimiz farklı yörelere farklı üniversitelere gidecektik o güzel mahalleden ayrılık vakti gelmişti... Yine her akşam yaptığımız gibi sahil kenarında ki kayalıklarda buluştuk hepimizin karakteri rengi, düşüncesi birbirinden farklıydı ama tek bir amacımız vardı. Birbirimizden hiç kopmayacaktık. Farklı üniversitelerde farklı şehirlerde de olsak da yaz aylarında yine İzmir de o güzel mahallemizde olacaktık. Bu buluşmaları havanın güzel olmasıyla hemen hemen her akşam yapıyorduk..Üniversite sonuçları erken açıklanmıştı. Hepimizde bilmediğimiz bir hüzün anlam veremediğimiz bir sevinç vardı. Kimi öğretmen kimi avukat kimi de benim gibi mühendis olmak için çıkacaktı yola..Limon teyze hepimize öğütler verir yapmamız gerekenleri söylerdi her türlü bilgiyi bulacağımız adeta ayaklı bir kütüphaneydi.. Bir pazar günüydü yağmur İzmir sokaklarını temizlemiş toprak kokusunu etrafına yaymıştı. Limon teyzenin evinin önünde otururken birden bana seslendiğini duydum "Patron yine ne anlatıyorsun" yapmaya çalıştığım ve yapmış olduğum birçok projeleri arkadaşlara sunar onlara anlatırdım. Limon Teyzede bundan dolayı hep patron derdi bana... "Bir proje peşindeyim Limon Teyze" diye cevap verdim tabi olacakları bile bile kızları işaret ederek "bırak ıvır zıvır projeleri önce şu dışarıda oturanları bilgilendirecek bir proje yap sonuna kadar yanındayım" derdi. Limon teyzenin gelmesi ile hemen muhabbet tezgâhı kurulur o tatlı muhabbet başlardı. Üniversiteye başlamıştık bile herkes farklı yerlerde farklı hayatlar sürüyordu... Sene 2012 Ocak ayıydı Erzincan da hava bir hayli soğuktu gece 1 sıralarında acı bir telefon sesi ile uyandım. Arayan mahalleden arkadaşımdı tedirgin ve titreyen bir ses ile "patron limon teyze! limon teyze kızı Esma ile trafik kazası geçirmiş, vefat etmişler" dona kalmıştım. Tüm vücudum diken diken olmuş, yutkunmaktan başka yapacağım hiç birşeyim kalmamıştı, gözlerimden süzülen damlalar o soğuk havayı eritiyordu adeta ah be Limon Teyze ne olmuştu size o güler yüzünüze artık ne anlamı kalırdı mahallenin siz olmadan neden böyle bırakıp gittin bizi. Bak biz mahalledeki arkadaşlarla sözümü tuttuk hatta en sevdiğin o Limon Hane'nin adıyla, peki ya sen şimdi nerelerdesin.. Hep derdin ya her şey gider yaptıklarınız kalır diye.. Yaptıkların bizde ömür boyu unutamayacağımız anılarla ilelebet yaşayacaktır...